بررسی هوش هیجانی و ارتباط آن با پیشرفت تحصیلی در دانشجویان پزشکی کار آموز دانشگاه علوم پزشکی دانشگاه تهران سال ۸۸-۸۶

زمینه و هدف: اصطلاح هوش هیجانی برای بیان کیفیت و درک احساسات افراد، همدردی با احساسات دیگران و توانایی اداره مطلوب خلق و خو به کار برده می شود . درحقیقت این هوش مشتمل بر شناخت احساسات خویش و دیگران و استفاده از آن برای اتخاذ تصمیمات مناسب در زندگی است. هدف از مطالعه حاضر تعیین میانگین هوش هیجانی در دانشجویان پزشکی کارآموز دانشگاه علوم پزشکی تهران و ارتباط آن با پیشرفت تحصیلی آنان می باشد. روش مطالعه: در این مطالعه توصیفی- تحلیلی که در سال 88-1387 صورت گرفت با پرسشنامه بار-ان حاوی 90 سؤال (93/0= α ) به بررسی هوش هیجانی در دانشجویان دانشگاه علوم پزشکی تهران پرداخته شد و ارتباط آن با متغیرهای سن، جنس، رتبه کنکور، معدل درسی و میزان رضایت از رشته تحصیلی آنان مورد بررسی قرار گرفت. نتایج: میانگین هوش هیجانی دانشجویان پزشکی در تمام 15 خرده مقیاس موجود در آزمون، از استاندارد تعریف شده کمتر بود. در میان 15 خرده مقیاس روابط بین فردی کمترین میانگین و خوش بینی بیشترین میانگین را به خود اختصاص داده است. متغیر های سن، جنس، رتبه کنکور، معدل درسی و میزان رضایت از رشته تحصیلی در دانشجویان هیچ کدام رابطه ی معناداری با هوش هیجانی نداشتند( p>0.05 ). بحث و نتیجه گیری: توجه به مقوله هوش هیجانی در جهت بهبود عملکرد دانشجویان نیازمند توجه خاص می باشد و با توجه به محدودیت مطالعات در این زمینه نیازمند بررسی­های بیشتری می­باشد. اطلاعات این پژوهش لزوم زمینه ساز برنامه ریزی های آموزشی برای بهبود هوش هیجانی گروه­های نیازمند مداخله است تا طی دوران کارآموزی هوش هیجانی دانشجویان نیازمند، افزایش یافته تا بدین نحو در دوره کارورزی مسئولیت خود را بهتر انجام دهند و از پیشرفت تحصیلی بالاتری برخوردار باشند. البته کمبود مطالعه در این زمینه نیازمندی به تحقیقات بیشتری را ایجاد می کند.